Zondag 20 juli 2014 

Vandaag eindelijk weer zeilen! We varen rond 11:00 uur de laatste sluis van het Götakanaal uit en komen op het grootste meer van Zweden: De Vänern. Oppervlakte is 6x het IJsselmeer. Wat betreft vaargebied in het geheel niet vergelijkbaar; andersoortige oevers, veel rotspartijen en ondieptes met onderwaterrotsen en zodoende kun je lang niet overal recht toe recht aan varen. We hebben onze zinnen gezet op Mariestad, een plaatsje met een oude binnenkern. In eerste instantie denken we een afstand van 11 mijl. Tijdens het schutten echter informeert de sluismeesteres naar onze masthoogte. Deze bedraagt 18,10 meter inklusief VHF-antenne. De doorvaarthoogte op de kaart is 18 meter. Die 10 cm buiging kan de antenne wel hebben dacht ik. Zij waarschuwt er echter voor, dat momenteel het peil van Vänern 50 cm hoger is dan normaal en de doorvaarthoogte maar 17,50 meter bedraagt. Dit betekent dat we een andere route moeten nemen, tussen wat scheren en tussen de eilandjes Brommö en Tromsö door. Dit maakt de afstand opeens 24 mijl. Op zich komt dat goed uit; de route is prachtig en het is zo warm, dat het in de haven niet uit te houden is. De route is op de laatste 4 mijl na geheel bezeild met O2/3. Rond 17:30 uur arriveren we in Mariestad. We meren af langs de kade, waar ook wat restaurantjes, ijswinkeltjes, etc. zijn. Ook hier weer live muziek bij de boot tijdens het eten. We horen de schipper van het Duitse motorjachtje voor ons, wat stennis maken tegen een passerende Zweed, die met een hond bij zijn boot staat. We dachten dat hij wat stond te praten, het bleek echter dat de hond op de landvasten van de Duitser aan het pissen was. Dat beviel de Duitser dus maar matig! De Zweed sprak waarschijnlijk geen Duits maar hij begreep het wel!

Maandag 21 juli 2014 

We worden weer door de zon en de warmte wakker. Direct tegenover de boot is een broodje-met-vis-zaak, die ook baquettes levert. Na douchen en ontbijt, zoeken we de ruimte en verkoeling op. We zeilen vandaag naar Läckö. Met de ZO 3 een ruim bezeilde koers. Als we aankomen hebben we 21 mijl op het log. Een uiterst leuk plaatsje op het schiereiland Spiken. We liggen direct achter Läckö Slott, een 12-eeuws kasteel. Het haventje is onvoorstelbaar mooi, weer een uitgesproken hoogtepunt van onze reis. Rondom een natuurbos. Direct naast het slot is een Naturum; een informatiecentrum over de Vänern en de omliggende natuur. Zo blijkt, dat tot 1937, er een open verbinding was met de westelijke oostzee. Na die tijd is het Trolhättekanaal aangelegd, de aansluiting met de Oostzee met sluizen afgesloten, zodat er een meer ontstond. De afwatering van smelt- en regenwater geschiedt sinds die tijd naar het westen, via het Göta Ālv, de Göta rivier. Het is hier heerlijk zwemmen in de natuurlijke haven, het water is ruim 23 graden C. De kuip ligt naar het westen gericht, dus tot in de late avond de zon, dit samen met de hoge temperatuur maakt het onvermijdelijk dat we weer op de Cobb gaan barbecueën. We besluiten om hier morgen nog een dag te blijven, er is zoveel te zien en te doen. We betalen hier inclusief alles 150 SEK, is ca. E 13,50. We liggen hier weer sinds meer dan een week geleden, met achterzijde aan een boei en met de voorzijde aan de steiger. Al jaren slepen we een speciale stok hiervoor mee aan boord, met een haak, die de landvast door een ring haalt op een heel ingenieuze manier. Hier komt deze eindelijk goed tot zijn recht; afmeren is een eitje. De Zweden zelf gebruiken heel vaak een RVS stok met een haak er aan, die kan worden geborgd. Dit is met afmeren net zo handig, maar met wegvaren gaat dat nog al eens mis, zeker met harde zijwind.  

Dinsdag 22 juli 2014 

Om in de relatief koele ochtenduren (in de felle zon toch nog wel dik boven de 20 graden C) een mooie wandeling in het aangrenzende bos te maken, de Mosrudden, hebben we de wekker om 7:00 uur gezet, zodat we na een ontbijt met crackers (hier is niets te koop) al voor 8:00 uur op weg zijn. Het is zeer de moeite waard. Als we terugkomen, duiken we vanaf het zwemplatform van de boot, het water in. Vervolgens bezoeken we het Naturum en het slot.

Nog enkele malen duiken we in het water. Er hangen affiches, dat er dinsdag- en woensdagavond de komische opera Falstaff van Verdi op de binnenplaats van het kasteel wordt opgevoerd. Bij navraag aan de receptie in het Naturum, bleek deze helaas te zijn uitverkocht.

De directeur echter hoorde mijn vraag, kwam naar mij toe en dacht dat er nog wel wat te regelen viel. De aanvang is 20:00 uur en als wij om 19:15 uur bij de ingang zouden zijn, kwamen we er wel uit. Ook Henk en Ellen hadden wel interesse. Geen van allen zijn we operaliefhebbers, maar in een dergelijke ambiance zo'n voorstelling later schieten, dat wilden we ook niet. Vroeg gegeten dus, en om 19:15 waren we bij de entree. We konden staanplaatsen tegen half geld kopen en de stoelen zouden ze dan wel regelen. Aldus geschiedde. Uiteindelijk hadden we zelfs prima plaatsen. Ellen had een fles koude witte wijn meegenomen, zodat we ook nog wat te drinken hadden. Al met al dus weer een prachtige avond. Na een afzakkertje op de Adagio naar bed; wij wilden morgen vroeg vertrekken voor de oversteek van 37 mijl naar Vänersborg.

Woensdag 23 juli 2014 

Marian werd al voor het aflopen van de wekker om 7:00 uur wakker van de warmte. Zodoende waren we om 8:00 uur weer al onderweg. Na een uur realiseerden we ons, dat we de laatste nacht in Läckö niet hadden betaald. De vorige dag was een meisje aan boord komen afrekenen en gisteren hebben we niemand gezien. We hebben de laatste weken op het Götakanaal nergens hoeven afrekenen, dus het loopje naar het havenkantoor om te betalen moeten we er weer opnieuw inbrengen. Om nu weer een uur terug te varen vonden we ook wat overdreven. Als we hier ooit nog eens komen, zullen we het goedmaken!

Windvoorspelling voor vandaag was O1 en dat klopt ook wel; het meer is één grote spiegel. Heel de tocht motoren dus. Hier hebben ze net zo veel vliegjes en mugjes als op het IJsselmeer. Ze steken weliswaar niet maar zijn wel hinderlijk. Halverwege gaat het wat harder waaien en kunnen we met bakstagwind, snelheid rond de 4 knopen de rest zeilen.

We arriveren rond 16:00 uur bij de inloop van het Trollhättekanaal met 37 mijl op het log en overnachten in het jachthaventje aan het aan het meer Vassbotten. De Ica-winkel is weer op loopafstand en we halen BBQ-spullen en gaan daarmee lekker aan de gang op een bankje in het gras tegenover de boot. De buren aan de ene zijde zijn Zweden en aan de andere Russen. Wel wat bedenkelijk, als je weet, dat Russisch gezinde separatisten van de week een Nederlands lijnvliegtuig hebben neergehaald.

Donderdag 24 juli 2014 

Deze keer is het Marian die naar de bakker gaat, omdat dit waarschijnlijk de enige beweging wordt vandaag. De voorspelling is 32° C en O1, dus bijna geen wind. We varen vandaag een gedeelte van het Trolhätte kanaal. Eigenlijk is het een natuurlijke rivier met een lengte van 82 km, die over een lengte van 10 km is gekanaliseerd en voor de rest wat uitgediept, om deze bevaarbaar te maken. Ze noemen het hier dan ook de Trolhätte Älv, wat rivier betekent. Daarnaast zijn er 6 sluizen in gemaakt, waarvan één 3-trapssluis. We zakken daarmee in totaal 44 meter. Er staat altijd een stroom van 1,5 tot 2 knopen mee, richting Göteborg. Tijdens het schutten in de 3-trapssluis, raakte de motor van een Duits zeiljacht onklaar, zodat we deze mee naar beneden hebben gesleept en na de sluizen aan een ponton gelegd. Later bleek dat ze een enorm stuk visnet rond de schroef hadden. We overnachten na een 22 mijl varen in het piepkleine haventje van Lilla Edet. Ik kan met zo'n naam, de associatie met roze toiletpapier maar niet loslaten. Heerlijk onder schaduw van de berken gebarbecued. Voor een volgende keer, zorgen we een goed schaduwzeil bij ons te hebben (je zal zien, dat we die dan tegen de regen moeten gebruiken). Ik heb vandaag de masthoogte t.o.v. de waterlijn nog eens nauwkeurig opgemeten, omdat ik ging twijfelen aan die 18,10 meter die in mijn hoofd zat. Het bleek inderdaad wat "te hoog gegrepen". De bovenkant van de antenne is 17,40 meter. Goed voor een volgende keer om te weten.  

Vrijdag 25 juli 2014

Als we om 8:00 uur wakker worden en naar buiten kijken, zijn op 2 na, alle ca. 10 passanten al vertrokken. Direct naast de uitgang van het haventje ligt de laatste sluis, waarna we weer op zeeniveau zitten. We zijn nu rechtstreeks verbonden met de Oostzee, toch is het water hier nog zoet, door de afstroming van de rivier richting zee. Verderop is ook een ingenieus zoet-/zoutscheidingssysteem. Voorlopig geen sluizen meer, we hebben in totaal nu 73 sluizen gehad en willen nus eens een poosje zonder! We hadden verhalen gehoord, dat deze rivier/kanaal niet mooi zou zijn en een industrieel uiterlijk zou hebben. Niets is echter minder waar; het is een prachtig meanderende rivier met erg mooie oevers en weelderige begroeiing. Na ongeveer 18 mijl zijn we bij Kungälv en besluiten daar te stoppen; varen in de bloedhete zon heeft zijn grenzen. Om in het haventje te komen moeten we door een nauw en ondiep gangetje. De beloning is echter hoog; we liggen op een heel idyllisch plekje met een geweldig uitzicht. Het grenst vlak aan het dorp, maar daar merk je hier niets van. Waarschijnlijk moeten we morgen hier het gehele toegangsbeekje achteruit uit varen want ruimte om te draaien is er niet; in het midden is het 2,00 meter en direct daarnaast ondiep. We liggen aan een veel te kleine vingersteiger en aan de achterzijde aan een soort dukdalf, die eigenlijk als boei dienst doet. Water tanken kan hier niet en de enige stroom die er is zit niet in een stopcontact, maar in het water; zo'n mijl per uur. Later op de middag arriveren Henk en Ellen op de fiets, die liggen juist buiten de haven aan een wachtsteiger. We drinken koffie en aansluitend een borrel bij ons aan boord. Na het eten is de temperatuur wat dragelijker en maken we nog een wandeling.

Zaterdag 26 juli 2014

Na eerst nog een heel oorspronkelijk straatje, wat erg in ere wordt gehouden in Kungälv te hebben bekeken, moeten we zoals gedacht, inderdaad achteruit het toegangsbeekje naar de haven uitvaren. Vervolgens moeten we een half uur op de brug wachten en dan zijn we op weg naar Göteborg, wat 10 mijl verderop ligt. We vertrekken in de zon, het is verschrikkelijk broeierig en we meren af de haven Lilla Bommen, die in direct tegen het stadscentrum is gelegen. Deze is 3 keer zo duur als wat we regelmatig betaalden (45 euro). Je ligt met de boeg aan de steiger en aan de achterzijde met een lijn, die loopt van een verankering onder water, naar de steiger. Je kunt deze pas bij de steiger oppikken. Hoop gedoe dus. Bij in- en uitvaren van andere boten, moest hij af en toe los, omdat ze er met kiel en roer achter bleven haken, omdat de gangetjes tussen de bootrijen ook nog erg smal zijn. Voor dergelijke prijzen mag je toch wel wat meer verwachten. Nadat we de binnenstad per fiets hebben bezocht, wordt de lucht haast zwart en nog enige tijd later volgt een flinke stortbui. Marian gaat een paar wasmachines draaien en dan gaan we aan de aperitief. Binnen is het haast donker vanwege de regen, maar gelukkig is de temperatuur nu ook wat dragelijker. Ik moet 2x per dag een schone polo aan, omdat deze dan vol zweetsporen zit. 's-Avonds lopen we nog eens door de stad en daar is het een gezellige drukte; de terrassen stampvol, overal (goede) live muziek.

Zelden heb ik zoveel terrassen in één stad gezien. Uiteraard testen we of ze goede wijn en bier schenken. Bier valt tegen, wijn is goed, sfeer ook. Terug bij de boot, komt de muziek van 4 kanten, alles door elkaar heen, partyboten die langs varen met keiharde trancemuziek, etc. Het bleef nog lang onrustig in Göteborg. Wat een verschil met afgelopen nacht.