Zondag 3 augustus 2014 

Om 8:30 varen we weg uit het gezellige Kopenhagen. We hadden de boot die naast ons lag gisteravond al ingeseind, dat we rond deze tijd wegwilden en ze dan wakker zouden kloppen. De 3 Zweden aan boord moesten het voor hun relatief goedkope en zware Deense bier uitvoerig testen en het werd steeds gezelliger en luidruchtig daar aan boord. Wat schetst onze verbazing: om 7:30 uur zaten ze al in de kuip, met een blikje bier in de hand en behoorlijk wat praatjes. Ze beweerden dat ze "er nog steeds zaten". Zou kunnen natuurlijk. We sluiten het niet uit. Na 34 mijl kwamen we aan in het Deense plaatsje Rødvig. Weer een mooi en gezellig dorpje. We gingen langszij bij een Nederlander, die met de Toerzeilers, op pad was met een 3 weken durende trip door de Oostzee, met als verste plaats Kopenhagen.

We konden hier diesel tanken en dat was hard nodig, zodat we weer wat meer relaxed varen als het niet waait. Vlak voor Rødvig voeren we langs een kilometers lange steile klif, zoals je die ook bij Dover hebt; Stevns Klint. Onderweg hebben we nog een poosje gezwommen, omdat we vanmorgen niet hadden gedoucht en we het behoorlijk warm hadden.

Het merendeel van de buitenlandse boten die we hier zien zijn Duitsers, gevolgd door de Nederlanders. Deze contreien zijn wat gemakkelijker in een reguliere vakantie voor ons te bereiken, zeker voor de noord-Nederlanders.

Maandag 4 augustus 2014 

Afgelopen nacht heeft het flink geonweerd. De buren, waar we tegenaan liggen willen om 9:00 vertrekken met de groep Toerzeilers. Het giet van de regen rond die tijd, dus als we dan toch zeilpakken aanhebben, om los te maken, varen we gelijk ook maar weg. We gaan vandaag naar Klintholm op het eiland Møn. Met de bekende witte kliffen: Møns Klint, witte krijtrotsen net als in Dover. Heel apart, om die ineens in de Oostzee te zien. Na een paar uur wordt  het droog en komt er ook wind, we kunnen met ruime wind de zeilen droog zeilen en maken aardig vaart. Na 24 mijl zijn we in de haven. Er liggen ook hier een groepje van 4 Nederlandse Toerzeilers en voor de rest vele tientallen Duitsers, zelfs veel meer dan Denen. Op het eind van de middag komen er ook een paar Nederlandse bruine vloot schepen binnenlopen. Vele jaren geleden waren we hier ook al eens, toen met de auto. We zijn toen vanaf de rand van de klif met een trap de vele honderden treden naar het kiezelstrand afgedaald. De haven is zo'n 5 kilometer van de kliffen vandaan, dus bezoeken we die nu maar eens niet.

Wat opvallend is, is dat net als in Engeland bij Dover en Ramsgate, waar de krijtrotsten zijn, er hier eenzelfde kleur groenblauw is van het zeewater, met een wat melkachtige wit. Waarschijnlijk door de hier aanwezige kalkbodem.

Onze Duitse buurman heeft zijn vlaggestok met het invaren van de box in tweeën gevaren. Hij krijgt het stompje niet meer uit de houder. Gelukkig, wij zijn met die enige Nederlandse vlag toch al zo in de minderheid, weer een Duitse vlag minder!

Dinsdag 5 augustus 2014  

"Gedser!!" (Zeeuws voor iets heel vies):  dat riep Marian gisteravond toen ze met twee schoenen tegelijk in de hondepoep was getrapt, terwijl we nog even over het strand liepen. Gedser heet echter ook het plaatsje waar we vandaag naar toe varen. Vanaf Rødvig 33 mijl in rechte lijn varen. Aanvankelijk zeilend in lichte regenspetters, later motorend en weer later weer zeilend, met een spaarzame wind. Gedser ligt op een strategische plaats tussen Kopenhagen en de Kieler Bocht. Als we aankomen schijnt de zon weer volop. Er is nog één anderen Nederlander en de overige vele tientallen passanten zijn overwegend Duits. Daarnaast liggen er 3 Nederlands bruine vloot schepen, die hier charteren.

Het zal onze laatste Deense haven zijn. We kijken al een weekje vooruit met het weerbericht en zien dat het vanaf zaterdag a.s. overwegend zuid-westenwind wordt, met flinke winsnelheden. Uiteraard precies de periode dat we de Duitse Bocht willen bedwingen.

Morgen willen we richting Fehmarn, dat is weer al Duitsland en gaan dan plan de campagne maken voor de terugreis door de Duitse Bocht. Het zou zomaar kunnen, dat we daar pas na volgende week aan kunnen beginnen.  

Woensdag 6 augustus 2014

Sinds vanmiddag hangt de Duitse gastenvIag weer in het stuurboordwant. We hebben de afstand van 38 mijl van Gedser naar het toeristische stadje Heiligenhafen volledig op de motor afgelegd, bij gebrek aan wind. Onderweg nog even gezwommen om af te koelen, maar dat was een kort moment, omdat het stikte van de grote oorkwallen. Deze schijnen niet te kunnen steken, maar dat durven we niet proefondervindelijk vast te stellen. In Heiligenhafen hebben we in een restaurantje aan de boulevard voor het eerst dit jaar mosselen gegeten. Op zich niet slecht, maar in Zeeland zijn ze veel beter van kwaliteit en worden ze ook beter bereid. Ook sinds weken weer frites gegeven; je zou bijna vergeten hoe die smaken.

Het strand is een heel traditioneel Oostzeestrand, waar je rieten strandstoelen kunt huren, waarin je "overdekt zit", zoals bij ons in het verre verleden op het Domburgse badstrand.

Ook hebben ze er een mooie pier, hier genoemd "Die Seebrücke", die in tegenstelling tot gebruikelijk, heel modern is vormgegeven. Op en rond de pier is momenteel een kunstproject gemaakt, bestaande uit diverse installaties van 17 verschillende jonge kunstenaars. Ik vind dit allemaal toch wel mooier dan de vaak oubollige en protserige pieren die je langs de Noordzeekusten aantreft. Wat we verder opvallend vonden: in deze toch wel grote haven, met 800 ligplaatsen en vele passanten, waren wij de enige buitenlander. Gezien het feit, dat deze is genoemd in het boek van Vleut, hadden we eigenlijk best veel Nederlanders verwacht, maar dat bleek dus anders te zijn.

Donderdag 7 augustus 2014 

Het begint eentonig te worden: vandaag weer geen tot bijna geen wind. We motoren van Heiligenhafen naar Laboe, waar we op de heenweg ook al lagen en wat op zo'n 3 mijl van de ingang van het Noord-Oostzeekanaal ligt. Hier gaan we de dieseltank nog eens goed vullen, want ondanks de harde windverwachtingen vanuit het westen, vanaf vrijdagavond, moeten we, wanneer de gelegenheid zich voordoet om de Duitse Bocht te nemen misschien weer wel langdurig motoren en dan is voldoende brandstof wel zo prettig. We horen van Merien en Ilse van de Hardbolle, dat zij weer vanuit Zuid-Engeland op de terugweg richting Zeeland zijn, samen met de Maleachi. Zij hebben de wind gelukkig wel mee. Langzamerhand gaan de reguliere vakanties richting einde. Wij hebben nog een week of twee tot drie ter beschikking.

Wanneer we bij Laboe naar binnen varen, hebben we er weer 33 mijl opzitten. Op het eind van de middag komt er een onweersbui met flinke regen. Marian heeft vandaag voor het eerst sinds de 5 weken dat zij aan boord is, een vestje aangehad. We vrezen, dat dit de eerstkomende dagen en misschien wel weken, weer de gewoonte zal zijn.

Vrijdag 8 augustus 2014 

Gezien de verwachtingen, W5/6 de eerstkomende dagen, gaan we het zo doen, dat we nog wat tijd in de Kieler Fjord en de havens van het Noord-Oostzeekanaal gaan doorbrengen. Om nu in Cuxhafen misschien wel een week te liggen wachten op goede wind, lijkt ons ook niet alles. Een restant van de orkaan Bertha is onderweg hier naar toe en daar zit nog al wat wind in. Hier in Laboe vermaken we ons wel. Eerst eens een wandeling, daarna wat technisch onderhoud aan de boot. Na de middag een mooie fietsrit, richting Westendorf, waarbij je langs allerlei stranden komt. Hier hebben ze het strand afgeschermd met muurtjes, gaas, bebossing, etc. zodanig dat je door een soort poortje moet om er op te komen. De bedoeling is dan, dat je bij dat poortje een kaartje van € 1,-- koopt als toegangsbewijs. Als ze dat in Walcheren horen, weet ik al wat ze daar volgend jaar gaan doen! We kunnen hier de wijn- en biervoorraad weer goed aanvullen. Etensmiddelen zijn hier ook in veel grotere variëteit verkrijgbaar dan in Scandinavië en tegen een veel betere prijs.

Zaterdag 9 augustus 2014

Omdat we hier toch nog blijven, heerlijk lang uitgeslapen. Vandaag zijn de ex-Bertha gevolgen goed merkbaar; westenwind, met harde windstoten tot 30 knopen (in de haven), regenbuien. Tussendoor schijnt wel de zon en het is goed van temperatuur. Van de Kick kregen we gisteravond een berichtje dat ze Lauwersoog zijn binnengelopen, na een dag zonder wind, in het Westgat nog wel even 6 Bft en regen. Erg goed getimed dus, zodat ze nu niet meer zo afhankelijk zijn; je kunt altijd door de Friese kanalen richting Zeeland. De Hardebolle ging vandaag van Boulogne sur Mer naar Duinkerken, zagen we op Marinetraffic en de Zazoe zat gisteren ook al boven de Nederlandse wadden. Wij hebben die mogelijkheid net gemist en zullen nog even wat geduld moeten hebben. Dit klinkt erger dan het is; het is hier prima vertoeven. Straks gaan we een hapje eten in het restaurant Fischküche, waar we vanuit de kuip op uitkijken en waar Jan en ik op de heenreis ook al zijn geweest en waar Jan genoot van de locale specialiteit Herring mit deftige kartoffeln. Weg te spoelen met een regionaal biertje. Ondertussen krijgen we nog een berichtje van Kees en Marja van de Dinges, dat die prachtige wandeltochten maken in Oostenrijk. Wouter, die de eerste week aan boord was, is met zijn boot op de Zeeuwse wateren. We hebben het idee dat we altijd tussen de levensgenieters verkeren.